Onze dochter Amy is gestart op de kinderopvang toen zij 4,5 maand oud was. Dit is noodzakelijk omdat wij niet rond kunnen komen van één inkomen. Al vrij snel merkte ik op dat het niet goed ging. Zij was nog uren overstuur nadat zij naar de opvang was geweest. Ik ging in gesprek met de leidster, we hadden afgesproken dat zij mij zou bellen als ze langer dan een half uur huilde. Die dag werd ik na 1,5 uur gebeld. Toen ik daar aankwam was ze stil geworden. Alleen ze reageerde niet. Het viel de leidster op dat ze begon te brabbelen toen ze mij zag, ze zei dat ze dat nog nooit had meegemaakt. Thuis "kletste" zij mij de oren van het hoofd.
Ook viel mij op dat de leidsters geen contact meer met haar kregen, Amy negeerde ze gewoon en staarde voor zich uit. Dat was voor ons geen normaal gedrag. De leidster stelde voor dat wij haar lieten nakijken bij een kinderarts.
Hierop maakte ik een afspraak met de kinderarts en na wat research ook een osteopaat. De osteopaat constateerde dat haar schouders wat stijf waren van haar reflux en dat ze daarom eigenlijk niet op haar buik wou liggen. Dit had verder niets met de opvang te maken. Na twee behandelingen was dit over en vond ze het weer leuk om op haar buik te liggen.
De kinderarts concludeerde dat er niets mis was met haar. Wel gaf hij aan dat kinderen eigenlijk niet naar de kinderopvang willen. Kinderen met een pittig karakter waren volgens hem niet geschikt voor de kinderopvang. Zijn eigen kinderen wouden allemaal ook niet naar de kinderopvang en zijn daarom maar thuis opgevangen.
Thuisopvang was geen optie, met de huidige wetgeving (je moet iemand minimaal minimumloon betalen en de vergoeding is op basis van € 7,50 per kind) was dit financieel niet haalbaar voor één kind. Wij hebben Amy op een andere kinderopvang ingeschreven.
Op de nieuwe opvang ging het iets beter. Ze maakte contact met de leidsters en liet zich troosten. Maar ook hier zeiden de leidsters dat 2 uur per dag momenteel het maximum was. Amy was inmiddels 7 maanden. Het zou vanzelf beter gaan. Na 5 maanden maar 2 uur naar de opvang gaan hadden wij afgelopen week het gesprek. Het gaat beter en wij kunnen proberen uit te breiden naar 3,5 uur tot 4,5 uur per dag. De eerste dag dat uitgebreid wordt krijg ik na 2,5 uur een telefoontje dat ze niet blij is, of ik haar na 3,5 uur kan ophalen.
Regelmatig schiet de opmerking van de kinderarts door mijn hoofd dat niet alle kinderen geschikt zijn voor de kinderopvang. Ik vraag mij af of dit een gebed zonder einde is. Wij zij nu 6 maanden bezig bij deze opvang en ze gaat nog steeds maar 3,5 uur per dag heen. Wellicht kan ik jullie in de toekomst een positiever bericht schrijven.
Reactie plaatsen
Reacties